Harmony

Who can create harmony in disharmony? God and Child can do this. Wordsworth's worthy words lead us to the truth that "Child is the father of man".We all like to become a child and regain its innocence. Lord Krishna's harmonious flute gives peace to his flocks. Like his flute, children bring harmony to this humanity. Harmony is found in immortal things and the immortal harmony is assured by children even to mortal beings. 

  

Harmony:

Time's ever-living sculptures, 

Cloud's ever-fading pictures,

Saint's silent scriptures,

Weaver's art in textures, 

All have in them harmony's gestures. 

Still amidst all the ruptures,

Harmony is alive in the ventures

Of a child nurturing brave cultures. 

Sure, buds of roses built in us composure!

Azure skies could be reached by their exposure!

Silence...

Sshh... This is the word we have heard from our teachers right from our KG classes. We have seen this written in hospitals to create a peaceful atmosphere. In temples, sea-shores, and in green woods we find a sort of divine silence. "Unheard melodies are sweeter than heard melodies," says the Romantic poet Keats. Unspoken words at times have more meaning than the uttered words... 

Silence... 

Thousand words to speak, 

Voice never reaches its peak.

Like sprouts of the bean, 

They are hidden inside, keen. 

Every time I prove to be meek, 

Simply stopping them from leak. 

Desire to speak starts to wean.

Weightful thoughts seem to be lean.

Each word pecks me with its beak, 

Hardening my heart to the extent of a teak. 

Instead of getting into pell-mell, 

patiently coining my shell. 

Yes, Silence has lots to tell!

Which mere words fail to spell!

Comparative Literature

"Everywhere there is a connection, everywhere there is an illustration: No single event, no single literature, is adequately comprehended except in relation to other events, to other literature," says Mathew Arnold. 

Instead of all diversities, men's life is bounded by unity. There is unity in everything and everywhere. I am here writing down what I felt similar in the literatures, Tamil and Engish.  

It is not easy to forget the moon-light scene in Shakespeare's Drama, "The merchant of Venice".We find Jessica and Lorenzo speaking about the greatness of the world's greatest lovers. They assume that lovers like Troilus and Cressid; Aenius and Dido would have met in such a night illumined by the beams of Moon. This very same thought is found in Kannadasan's song,

 "Anru vandhadhum adhe nila, 

Inru ulladhum Idhe nila. 

Yenrum ulladhu ore nila,

 Iruvar kannukkum ore nila!

 Kaadhal Romeo Kanda Nila, 

Kanni Julite ai venra nila....".

 In his "katradhum Petradhum", Sujatha describes the similarity between Kalki's renowned character 'Nandhini'  resembling much to Alexander Dumas'  'Milady'.

 We can find a character named Ophelia from Shakespeare's "Hamlet" similar to "Manimegalai" from Kalki's "Ponniyin Selvan".With Ophelia and Manimegalai we feel pity and it could be right to say they are one and the same. Their tragic end picturized as falling amidst the river is a heart rendering experience to the readers. To me, Kundavai in "Ponniyin Selvan" is none but Brave Portia who comes across in "The Merchant of Venice". In various ways, Kalki and Scott seem to be similar in depicting Historical Novels. In both their novels a common man with brave nature enter into the adventures and takes part in historical events. This could be found in Scott's "Kenilworth" and Kalki's "Ponniyin Selvan". I have compared what came to my mind. If anybody finds a comparison in the vast seas of literature please write it for me.

My trip to Hongkong

Hongkong is a wonderful place that is known for its technological advancement and High-fashionable society. The beauty of the Island is added through its natural harbor. People seem to be very active. I wonder how these lilliputian like men achieved worldwide success. It is due to their hard work. All is well but what is shocking to me is that they eat all kinds of raw Non-Veg items. They have no religion and no god. Some have faith in Buddism. I remembered the Epicurian Philosophy "Eat, Drink and be Merry" on observing their lifestyle. I found a sort of Cultural degeneration and Traditional disintegration. As Isaac Goldberg puts it, " The good, The true, The beautiful! Alas, the good is so often untrue, the true so often unbeautiful, the beautiful so often not good". I have penned down the good, the true, and the beautiful that I felt in Hongkong, as life is a mixture of all these three things.

ஹாங்காங் :

சுறுசுறுப்பிற்கு எறும்பினம் மட்டுமா ?

இங்குள்ள மனித இனமும் ஒரு எடுத்துக்காட்டு .

இவர்களின்  உயரத்திற்கும்,

இவர்கள் அடைந்துள்ள உயர்விற்கும் ,

ஏணி  வைத்தாலும் எட்டாது.

கடலின் மீது ஜொலிக்கிறது இந்நகரம்.

அதில் தெரிகிறது இந்நாட்டு மக்களின் உழைப்பு.

புத்தரின் போதனைகளை ஆமோதிக்கும் இவர்களோ,

மாமிசப் பட்சிணிகள்.

நங்கையர் ஆடம்பரம் நாகரீகத்தின் உச்சியினை எட்டியுள்ளது .

ஆனால் கலாச்சார படிக்கட்டுகளின் அடிமட்டத்தை நோக்கி ,

கீழே உருண்டுள்ளது...

ஆக மொத்தம் ஹாங்காங் , 

அல்லவை , நல்லவை இரண்டும் கலந்த,

இக்கால உணவு வகை தான் போலும் .

Saraswathi

Saraswathi, My Grandma is known for her unyielding spirit. She is my friend with whom I can share anything and everything under the sun. She is found reflected in me as full moon reflects in a little pool. I have written this poem dedicating to all her grandchildren.

 என் பாட்டி  

பழங்கதைகள்  பேசாதவள்.

புதுமைதனை  ஏசாதவள்.

பாட்டிகள் பரம்பரையில் , இவள் புதியவள் !

அனைத்தும் அறிந்தவள்!

நான் முரட்டு வீணை,

என்னை மீட்கத்தெரிந்த  சரஸ்வதி !

இவளின்றி எனக்கில்லை வேறு  கதி .

முறையிடவும், முட்டியழவும் , சிரிக்கவும், சிந்திக்கவும்,

நான் தேடி செல்லும் யுவதி!

அனைத்தும் சொல்ல ஒரு செல்ல தோழி!

இவள் வழியில் செல்ல இல்லை தோல்வி.

என் தாய்க்கு இவள் தாய் .

இவளுக்கு நான் என்றும் இனிய சேய் !

என்னில்  இவளைக் காணலாம்,

இவளில்  என்னைக் காணலாம்!

ஏனென்றால் நான் இவளின் மிச்சம்.

இவள் தோள் கொடுக்க, அனைத்தும் துச்சம் .

குப்பிகளில் மாத்திரைகள் போல் ,

மனதின் சிப்பிகளில் அடைத்தனள் முத்துச்சுமைகள்...

முகத்தில் அப்பிக்கிடக்கும்  சோர்வினை ,

துடைத்தெறிவாள்  ஒரு பார்வையில்!

தப்பிக்க வழி சொல்வாள் ,

தத்தளித்து நானிருக்கையில்!

என் குளத்துத்  தாமரை ,

பூக்கும் இவளின் ஒளி கண்டு !

என் கண்ணில்  நீர்த்துளி ,

நீங்கும் இவளின் மொழி கேட்டு!

அன்பாக அணைத்து , தலை கோதி ,

ஆசிர்வதித்து ஆதரிக்கும் ஜோதி!

என் குலத்தின்  விருட்சம்!

என் ஆதர்ச  தெய்வம்!

பிரிக்க பிரியா பிரியத்தாள் !

உரி க்க  உரி யா  உறவுத்தாள் !

அழிக்க அழியா  நனைவுத்தாள் ,

அளக்க முடியா  அன்புத்தாள் !

நளனுக்கும்  சொல்லித்தருவாள்,

நல்ல சமையல் செய்வது பற்றி!

புலன்களுக்கு  புத்துயிர் தருவாள்,

அன்பு கலந்த காப்பி கொடுத்து!

அனைவரும் உலகினில் , வீட்டினை தேடுகையில்,

இவள் படைத்தனள்  வீட்டினில் உலகை!

பெருமைகள் பலவுடையது இவள் கை!

அருமையாய் பலர் வாழ்வில் சூட்டியது வாகை!

இவளைப்பற்றி  எழுத இல்லை இன்னும் எதுகை!

இவள் அல்ல வெறும் பாட்டி,

வாழ்க்கை கடல் உணர்ந்த படகோட்டி!

இவளிடம் உண்டு அனைத்திற்கும் விளக்கம்!

இவள் கரை சேர விரும்புவோரின் கலங்கரை விளக்கம்!

Search and Re-search.

Everyone runs for something in life. The game of life starts with searching and seeking. Searching started with our first parents. What we are in search of? This question always rings at the fathoms of mind. Life meant to live within the narrow boundaries of laid conventions?. Amidst the odds and evens, we have to set a path. We have to find a way, within the so-called boundaries and conventions. There should be a spirit to search and seek. So friends search and Re-search until you behold and hold your way. 

My Search...

One evening, I walked along the streets, 

People rushed like bees without any greets. 

Each seat is occupied when it gets freed.

Each man had in them a tinge of greed.

I frowned at them with my typical dread,

Like a child losing its favorite bread.

One asked me, which is my creed? 

One asked me, which is my breed?

Another asked, how much I have read?

Am I to answer? 

I thought there is no need. 

I wanted just to tread. 

I am in search of something discrete.

I have no patience to count the heads of weeds.

For me there awaits a cluster of seeds.

Let drops of time water my stead!

I searched and researched,

found my own way!

They say I am away...

yes away from your way.

I am on my way,

to reach a peaceful abbey!

Individuality

Individuality should be there in everyone as all-natural things were admired for their unique nature. Sun's warmth, Moon's gracious light, changing shapes of clouds, seasonal changes, sweet showers of rain, and optical illusion hidden behind the colors of rainbow....and countless things have its Individuality. It only makes one lead an independent life  like "Vaanampaadi" - a bird that is called a lover of freedom. My poem "Suyam" assures a life of  "Vaanampaadi'  with the colors of individuality, which will inspire you to fly beyond the skies. I wish you all to start an Independent life tasting my cup of poem with its brim filled with Individuality.

சுயம் :

தடாகத்  தாமரை, சேற்றில்  மலர்ந்திருந்தாலும் ,

அது தான் அழகு!

அதனை வீட்டிற்கு எதுத்து வந்து,

கண்ணாடி குவளையில் வைத்தால் அதுவா அழகு?

தன்  மனம் போல,

வேர்விட்டு வளர்கின்ற சுதந்திர மரமன்றோ அழகு!

அதனை போன்சாய்   மரமாக வெட்டி  வைத்தால் அதுவா அழகு?

சுயம்  என்பது கடவுள் அளித்த வரம்!

சுயத்தை   இழக்கும்  எதுவும் ,

தன் இயற்கை  அழகை  இழந்துவிடுகிறது...

பெண்ணே, சுயம்வரத்திலும் ,

உனது சுயம்  என்ற  வரத்தை  இழந்துவிடாதே!

Vazhippokkan.

I always admire a wayfarer who is in search of the truth. To me, Ulysses is not a King or a warrior. He is a wayfarer who is in quest of knowledge. He is not bound to the cares and concerns of life. He says he will drink life to the lees. Our great Buddha is also a wayfarer. Their philosophy of life is as said by Bo Carpelan, "I don't belong to anybody and I belong to everybody". You can find a wayfarer similar to Buddha and Ulysses in my poem "Vazhippokkan". 

வழிப்போக்கன்  

வாழ்வே  ஒரு விருந்தாகும்  வழிப்போக்கனுக்கு  மட்டும். 

பசிக்கும் ருசிக்கும்  அல்ல  இவ்விருந்து. 

பார்வைக்கு  விருந்து, மனதிற்கு  மருந்து.

 நான்கு சுவர் வாசிகளுக்கு,

தன்  வீடு,தன்  வேலை,

தன்  மனைவி,தன் பிள்ளை,

இது மட்டுமே விளங்கும். 

வழிப்போக்கனுக்கோ, அனைத்தும் சொந்தம்.

ஆனால்அவனில்லைஎதற்கும்சொந்தம். 

மாளிகைகள்,கோபுரங்கள்,குடில்கள்,குடிசைகள்,

பூங்காக்கள்,பொதுசாலைகள்,திருவிழாக்கள்,தேசாந்திரங்கள்,

இவைகளில் பதியும் இவன் பாதங்கள்,

எங்கும் பதியன்  போட்டு நிற்பதில்லை.

வெய்யில் இவனுக்கு கொடையாகும்.

மழை இவனுக்கு போர்வையாகும்

சித்திர விசித்திர மேகங்களும் சலித்து சொல்லி நடை காட்டும்,

இவன் பின்னால் நடக்க இயலவில்லையென.

இவன் கூடு வாழும் பறவையல்ல.

அனைத்துள்ளும்  கூடி வாழ்பவன்.

இவன் வானம்பாடியின்  வம்சத்தில் வந்தவன்.

மேகத்தை போல ,நதியை போல,

காற்றை போல, காலத்தை போல,

ஓடுவதே வாழ்வின் சாரம் என கற்பிக்க வந்த கலைஞனிவன்!

நெருப்பில் கரையும் பஞ்சென,

பணம்,பெயர்,புகழ் இவற்றில் அனைவரும் கரைகையில் ,

இவன் மட்டும் கரையேறுகின்றான் .

சூரியனாலும்  கரைக்க  முடியா  மேகப்பஞ்சிவன்.

அஞ்சிப்பழகா இவனை யாரென்று கேட்டால்,

சொல்லாமல்  சொல்லுவான்  "நானும்  ஓர் சிவன்",

சுகதுக்கங்களில்  சுகிக்காத  "இன்னுமோர்  ஜீவன் "