எவ்வளவு எளிதாய்

ஞாயிறு என்றாலும் கூட,
நாளை கண்டிப்பாய் வரவேண்டும்...
அவளும் வந்தாள் திங்களன்று.
ஏன் நேற்று வரவில்லை?
காச்சலுக்கா என்றாள்.
எவ்வளவு எளிதாய் பொய் சொல்கிறாள்?
இப்படி நினைத்து கோபமுற்றேன்,
பள்ளிக்கு தேர்வன்று செல்லாமல்,
காய்ச்சல் என பொய் கூறியதை மறந்து...

இவள் மற்றவர்களைப் போலல்ல,
என்னை நன்கு புரிந்தவள்
என நான் அவளை நினைத்திருக்க,
மற்றவர்க்கு ஒரு படி மேலே,
கேள்விகளால் என்னை சாடி,
என் இதயம் பறித்த பொழுது,
நினைத்துக்கொண்டேன் மீண்டும்,
எவ்வளவு எளிதாய் எறிகிறாள் வார்த்தைகளை?
நித்தமும் கிளைகளை நோகடித்து
பூக்களை பறித்து எறிகிறது
எவ்வளவு எளிதாய் என் கைகள்...

வானம்பாடியின் வாழ்வு எனது
என்று நானாக நினைத்துக்கொள்வதுண்டு.
என் சுதந்திரமும் மிதிபடத்தான் செய்கிறது.
எவ்வளவு எளிதாய் மிதிக்கிறார்கள்?
என யோசித்து புலம்பினேன்.
பாவம் பார்க்காமல் பலசமயம்,
எறும்புகளை மிதித்து தள்ளியபடி,
நடையிட்டு செல்கிறது என் கால்கள்...
எவ்வளவு எளிதாய்...எவ்வளவு எளிதாய்